Op het afgelopen ITAM congres mocht ik een presentatie geven over “Software Asset Management” en dan met name over de juridische aspecten. Software Asset Management (SAM) is in zekere zin een bijzondere vorm van contractmanagement, want gericht op één type contract: licentiecontracten.
Bij de interactie met de zaal kwam een aantal opvallende zaken naar voren. Ten eerste bleek het nieuw voor veel van de aanwezigen dat onderlicentiëring van een organisatie in extreme gevallen tot strafrechtelijke aansprakelijkheid kan leiden (op grond van artikel 31 Auteurswet) en in ieder geval tot een stevige civiele claim (zie bijvoorbeeld dit bericht) waar een ondergelicentieerde organisatie weinig onderhandelingsruimte bij heeft. In dat opzicht is de stelling verdedigbaar dat software evenzeer een liability voor een organisatie is als het een asset is.
Daarnaast waren er veel vragen over wat een licentieovereenkomst nu eigenlijk behelst. Zo leven velen in de veronderstelling dat een certificaat gelijk staat aan de licentieovereenkomst. Het certificaat is slechts een bewijsmiddel van het bestaan van de licentieovereenkomst. Dat bewijs kan vaak genoeg ook op andere manieren geleverd worden, bijvoorbeeld op basis van in het verleden betaalde facturen of andere flankerende correspondentie zoals offertebrieven. Een licentieovereenkomst is niet meer dan een overeenkomst waarin gebruiksrechten door een rechthebbende aan een gebruiker worden verleend. De certificaathouder is niet noodzakelijkerwijze de gebruiker die ooit die overeenkomst is aangegaan. Daarbij moet niet uit het oog verloren worden dat dit met zich meebrengt dat licentiecertificaten die ‘tweedehands’ worden verworven dus geen bewijs van het bestaan van een licentieovereenkomst kunnen zijn. Er ligt een rechtszaak voor bij het Europese Hof van Justitie waarvan een mogelijk gevolg is dat softwarelicenties verhandelbaar zijn, maar zolang die uitspraak er nog niet is kan er niet vanuit worden gegaan dat dit het geval is.
Ten slotte nog een ander aspect wat voor de hand liggend lijkt maar in de praktijk wel eens vergeten wordt: als SAM uitbesteed wordt, is het aanbevelenswaardig om afspraken te maken over de gevolgen van onderlicentiëring. Juist omdat de auteursrechthebbenden het volle pond op kunnen eisen is het zinvol om verloren kortingen te kunnen verhalen op de SAM-dienstverlener.